Zo bij de overgang van het jaar 2021 naar 2022 is het goed om weer eens te reflecteren. Risk en Sport vindt zijn oorsprong in de constatering dat risicomanagement binnen sportorganisaties  niet echt een volwassen tak van sport is, om het qua verwoording maar in sporttermen neer te zetten. De missie en visie van Risk en Sport luiden dan ook als volgt:

Missie:

Het bevorderen van het risicobewustzijn van sportorganisaties en daarmee het leveren van een bijdrage aan een duurzame en gezonde ontwikkeling van de sport in Nederland.

Visie:

De sportsector vraagt steeds meer een professionele wijze van omgaan met (maatschappelijke) vraagstukken op het gebied van sport en bewegen zoals governance, bedrijfsvoering, weerbaarheid, financiën, ICT, communicatie, imago, openbare orde en veiligheid.

In onze ‘wandeling’ door de sportwereld tot nu toe hebben we veel herkenning ondervonden voor onze stellingname, maar ook de weerstand die we mochten verwachten:

• Iedereen (of bijna iedereen) vindt dat er wel wat aan risicomanagement wordt gedaan in zijn of haar organisatie.
• Risicomanagement is nuttig, maar het geeft geen antwoord op alle uitdagingen en lost mijn problemen niet op.
• In het verlengde van het voorgaande: als we het op een volwassen, degelijke manier gaan inrichten kost dat weer extra geld en leidt tot extra bureaucratie en afvinklijstjes.

Alle drie argumenten lijken zo op het oog valide en zolang er geen crisis(situatie) is, is het moeilijk gebleken om hier doorheen te breken. Dus opvallend is het wel dat we inmiddels voorbeelden kennen van sportorganisaties waar risicomanagement wel een expliciete rol heeft gekregen, omdat er grote problemen waren ontstaan. Nee, je kunt niet met 100 procent zekerheid bewijzen dat die problemen zich niet zouden voorgedaan als men eerder een volwassen risicomanagementsysteem zou hebben gehad. Met een grote mate van waarschijnlijkheid kan gesteld worden dat de problemen in een vroeger stadium zouden zijn gesignaleerd en dat er adequate beheersmaatregelen zouden hebben klaar gelegen. Dat vergroot de flexibiliteit en weerbaarheid van een organisatie.

Of het daadwerkelijk opgepakt wordt is dan de volgende vraag. Risicomanagement lost eventueel bestuurlijk onvermogen niet op, maar een bestuur dat risicomanagement als een volwassen managementtool erkent en verantwoordelijkheden op dat terrein toedeelt, zal ook sneller en meer adequaat op signalen vanuit de risicomanager reageren.

Dus luidt de reactie van Risk en Sport op bovengenoemde bezwaren:

• Geef risicomanagement een zichtbare en volwassen plaats in de organisatorische processen. Het woord risico regelmatig gebruiken in vergaderingen en documenten is nog geen risicomanagement.
• Risicomanagement lost niet alle vraagstukken op waar een sportorganisatie nu en in de toekomst voor staat, maar het helpt je wel weloverwogen (strategische) besluiten te nemen, bij te sturen als kritische risicofactoren hun signaalwaarde bereiken, kwetsbaarheden in je organisatie zichtbaar te maken en daarop bij te sturen. Kortom: de weerbaarheid van de organisatie.
• Als iedereen van het nut doordrongen is, en dat begint bij ‘tone at the top’, wordt een afvinkcultuur en een hoop bureaucratie voorkomen. Voorkom inderdaad dat het corvee wordt.

Risk en Sport kan u tegen aanvaardbare kosten helpen inzicht te krijgen en de weerbaarheid van uw organisatie te vergroten.