Het vertrek van Frank de Boer als bondscoach van het Nederlands mannenvoetbalteam is weer zo’n moment waarop je geattendeerd wordt op het enorme belang van soft controls in het risicomanagement. Wij zijn als Risk en Sport niet betrokken geweest bij de aanstelling, noch bij het vertrek van de bondscoach, dus wij houden ons verre van welk inhoudelijk oordeel dan ook over de specifieke casus. Toch is het altijd verleidelijk om naar aanleiding ervan toch even wat te filosoferen over wat er nog zou kunnen hebben gespeeld. Hoe is nu zo’n besluitvormingsproces gegaan bij de aanstelling, mogelijk tussentijds en bij het vertrek? Is er zorgvuldig genoeg te werk gegaan? Is er een goed proces doorlopen van beeldvorming, oordeelvorming en besluitvorming? Is er sprake geweest van een goede belangenafweging, zijn alle risico’s goed in kaart gebracht en onderling gewogen? Hoe is de dynamiek van de besluitvorming geweest, was er sprake van dominante spelers in het proces? Was er mogelijk sprake van een tunnelvisie?
Om toch het gewaagde stapje te maken naar de inhoud: het lijkt erop, met alle slagen om de arm, dat de KNVB hier de zaken niet echt goed op orde heeft. Sinds het WK van 2014 hebben we verschillende bondscoaches aan het werk gezien en met uitzondering van Ronald Koeman kan niemand zeggen dat hij een top-performance heeft afgeleverd, toch? Voetbal is een mooie sport, mede omdat de scheidslijn tussen succes en falen vrij dun is en soms van heel toevallige factoren afhankelijk is. Bij de KNVB lijken structurele componenten inmiddels toch meer de overhand te hebben dan toeval. Daarnaast weegt de druk van de media zwaar mee. ‘Deskundige’ journalisten en presentatoren schrijven en praten langer over de prestaties en de tekortkomingen van spelers en bondscoach dan de wedstrijd zelf heeft geduurd. Ook de gasten aan tafel, veelal oud-spelers, weten feilloos te benoemen wat spelers en vooral de bondscoach verkeerd doen. Genadeloos afrekenen. Uiteraard zonder zelf enige verantwoording te hoeven dragen.
Dat verhoogt de druk op de directie van de KNVB om ‘leiderschap’ te tonen en maatregelen te nemen. Zie het eens in perspectief: wat als vooraf als doel was gesteld dat het Nederlands elftal op het gelijke niveau moest presteren als Duitsland, Frankrijk en Portugal? Dan was vooraf de lat toch hoog gelegd? Mocht u nu denken dit gaat over de KNVB, dit raakt mij niet: hoedt u dan maar voor zelfvoldaanheid. Reflecteer naar aanleiding van deze casus en / of andere casussen. Er zijn er namelijk genoeg te bedenken op verschillende belangrijke risicogebieden in uw organisatie. Hoe zit het dus bij u met de verschillende soft controls?. Wilt u hierover meer weten of wenst u ondersteuning? Risk en Sport helpt u graag.