De afgelopen maanden hebben de ‘prestaties’ van de ‘supporters’ van clubs soms meer aandacht in de media gekregen dan de prestaties van de clubs die zij zeggen te steunen.

Tegenstander en ‘supporters’ mogen als echte VIPS onder begeleiding van de politie en ME naar het stadion en na afloop weer naar huis. Het verkeer wordt stopgezet, zodat zij er eerst langs mogen. Niet alle ‘supporters’ zijn het daarmee eens. Dat kan natuurlijk niet in een goed gesprek, veel beter is het om dat duidelijk te maken door stenen en vuurwerk naar de politie te gooien.

Om de spelers te steunen worden zogenaamde sfeeracties gehouden. Daar is op zich niets mis mee, met laten zien dat je om je club geeft. Buiten, maar ook op de tribunes, zien we meestal meer vuurwerk dan op het veld. Behalve wanneer het vuurwerk letterlijk op het veld wordt gegooid en de wedstrijd even moet worden stilgelegd. Als de rook – letterlijk – weer is opgetrokken wordt (volgens protocol van de bond) verder gespeeld.

Wanneer  daarbij een speler van de tegenpartij, meestal in de hoek van het veld, te dicht bij de ‘supporters’ komt, volgt echt een warm onthaal. De speler krijgt gratis bier en cadeaus zoals aanstekers toegeworpen. Wel jammer dat de speler dan weer niet zo beleefd is om de lege bekers even op te ruimen.

Zodra de ‘fans’ het niet eens zijn met het beleid of bestuur, bijvoorbeeld over een transfer, een nieuw stadion of over een al dan niet succesvolle trainer, moet er druk worden uitgeoefend. Bestuurders en hun naasten worden bedreigd (wel anoniem natuurlijk) en supporters maken met een groep hun eisen kenbaar voor de deur van het sportcomplex.

Jammer dat de sport zelf niet meer het belangrijkste is.

Uit vrees voor problemen is te vaak de andere kant op gekeken en toegegeven. Dat maakt terugdraaien moeilijk. De ‘supporter’ zullen verworven ‘rechten’ niet willen prijsgeven.

Toch zal er iets moeten gebeuren. Wat binnen het stadion gebeurt is de verantwoording van clubs en de bond. Dat geldt in de eerste plaats voor de veiligheid van spelers en de welwillende liefhebbers, die nog alleen voor de sport komen. Stevige sancties bij wangedrag van supporters zijn nodig. Voor de club waarvan de ‘supporters’ met vuurwerk of andere zaken gooien naar spelers, beveiligers of rivaliserende supporters is een (beperkte) boete van de bond klaarblijkelijk niet meer voldoende. Punten in mindering en/of een volgende thuiswedstrijd zonder publiek zijn dan oplossingen. De ‘supporters’ zullen hun club dat toch niet willen aandoen….. Wat kunnen we leren van landen en sporten waar er geen afscheiding tussen publiek en speelveld is?

Sportclubs worden gerund als bedrijven. Er moet geld worden verdiend om in competitie te blijven en de concurrentie met binnen- en buitenlandse clubs aan te gaan. Puntenaftrek of wedstrijden zonder publiek kosten dus veel geld. Met kaartverkoop via een supporterspas, een goede toegangscontrole en camerabeelden moet het voor de club mogelijk zijn om de daders eruit te pikken en de schade te verhalen. Natuurlijk kennen wij het argument van de kale kip ,enz. Maar als de schade niet in één keer verhaald kan worden, kan dat best over een langere periode. Er zijn waarschijnlijk maar enkele voorbeelden nodig. Immers, hoe ga je thuis uitleggen dat er de komende jaren nergens geld meer voor is?

Zolang de pakkans klein is en de consequenties beperkt zijn, verandert er weinig.

Ook de problemen buiten het stadion kunnen wij niet blijven accepteren als iets wat nu eenmaal bij de sport hoort. De Nederlandse belastingbetaler draait op voor de kosten van de inzet van politie en andere hulpdiensten. Je kunt je afvragen of dat fair is. Uiteindelijk zullen burgemeesters en veiligheidsregio’s wedstrijden gaan verbieden als de veiligheid en openbare orde niet meer kunnen worden gegarandeerd.

Het is aan de bonden en clubs om ervoor te zorgen dat het zover niet hoeft te komen. Risk en Sport is een groot voorstander van volle stadions met hartstochtelijke fans en aanmoedigingen, maar wenst dat het ‘supporters’-geweld in de komende jaren een halt wordt toegeroepen.