Met belangstelling hebben wij kennis genomen van de conceptversie van de kwalitatieve analyse van de sportbranche, op basis van consultatie en literatuuronderzoek. Allereerst onze complimenten en waardering voor de doorwrochte analyse van de sportbranche in ons land. Systematisch qua opzet, helder opgeschreven en prettig leesbaar vanuit een dynamisch landschap.
Toch willen wij hier graag één kanttekening bij plaatsen. Er wordt impliciet ingegaan op de risico’s in de sfeer van governance, financiën, integriteit, imago, juridisch en bedrijfsvoering. Wat wij missen is dat er expliciet geen melding wordt gemaakt van het ontberen van risicobewustzijn, laat staan risicomanagement binnen sportorganisaties. Het formuleren van een heldere visie – inclusief het periodiek vaststellen van beheersmaatregelen – kan een belangrijke stap zijn op weg naar een meer volwassen en professionele organisatie. Een werkwijze die in het bedrijfsleven, onder andere bij het bankwezen en de pensioenfondsen, al meer usance is.
De 13 aanbevelingen voor Goed Sportbestuur uit 2005 van Jan Loorbach gaven hiervoor al een belangrijke aanzet. De onderliggende titel ‘Pas Toe of Leg Uit’ geeft al aan dat een dwingend karakter bij het afleggen van verantwoordelijkheid zowel intern (bondsraad of ALV) als extern (subsidieverleners of sponsoren) ontbreekt. Ook de sportbranche verzakelijkt en wellicht tegen die achtergrond signaleert Loorbach in 2018 een toegenomen aandacht voor risicoherkenning en –beheersing en een robuuste compliance in het algemeen.
Met de kennis van nu moeten we vaststellen dat risicomanagement op weg naar een professionele sportorganisatie nog niet de status heeft van de Goedkeurende Verklaring van een accountant bij het Financieel Jaarverslag of verantwoording van subsidies. Deze aanvulling zou niet misstaan in deze analyse van de sportbranche en het formuleren van adviezen in het vervolgtraject.
Wij hopen dat de sport deze kans niet verloren laat gaan!